H Ελλάδα βιώνει μια όξυνση φαινομένων ξενοφοβίας και διακρίσεων, την ίδια στιγμή που δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η Πολιτεία προσεγγίζει το ζήτημα με στάσεις και αντιλήψεις που κυμαίνονται ανάμεσα στην αδιαφορία και την αναλγησία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες από τις ποικίλες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες που συνήθως πλήττονται από το ρατσισμό βρίσκονται αντιμέτωπες με μια έξαρση προβλημάτων που προέρχεται είτε από τη διαπιστωμένη συσσώρευση θεσμικών ελλειμμάτων είτε από την άσκηση πρακτικών και πολιτικών που έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση προς τις αξίες μιας ανεκτικής δημοκρατικής πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Σε ό,τι αφορά τους μετανάστες, πέρα από τα γνωστά προβλήματα ως προς τις δυσκολίες της νομιμοποίησης που συνεχίζουν να διαιωνίζονται, η επικαιρότητα αναδεικνύει με ανάγλυφο τρόπο το απόλυτα αρνητικό κλίμα μέσα στο οποίο υποτίθεται ότι θα λάβει χώρα η περίφημη κοινωνική τους ένταξη, δεδομένου ότι οι νέες ασφαλιστικές ρυθμίσεις πλήττουν καίρια τη δυνατότητα έκδοσης βιβλιαρίου υγείας, διπλασιάζοντας τον αριθμό εργάσιμων ημερών που προαπαιτούνται για να ασκηθεί ένα βασικό κοινωνικό ανθρώπινο δικαίωμα.
H ελληνική κοινωνία έγινε μάρτυρας βάναυσων και σκληρών περιστατικών ωμής ρατσιστικής βίας, με δράστες οργανωμένες συμμορίες ακροδεξιών που πλέον θέτουν στο εγκληματικό τους στόχαστρο ολοένα και σε πιο τακτά διαστήματα ανυπεράσπιστους και αδύναμους οικονομικούς μετανάστες.
Εξάλλου, η απροθυμία της πολιτείας να χαράξει πολιτική συμβατή με το ελληνικό και διεθνές θεσμικό πλαίσιο περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτυπώνεται πολύ εύγλωττα στην περίπτωση της συνεχιζόμενης δυσμενούς μεταχείρισης των Ρομά, δεδομένου ότι πολυπληθείς ομάδες χιλιάδων πολιτών βιώνουν μέγιστο στεγαστικό και εκπαιδευτικό αποκλεισμό, διωγμένοι σε συστηματική βάση από τοπικές κοινωνίες αλλά και «ευυπόληπτους» κατά τα άλλα άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Σε ό,τι αφορά τις ποικιλόμορφες διακρίσεις για λόγους εθνικής ή φυλετικής καταγωγής, θρησκευτικών πεποιθήσεων, ηλικίας, αναπηρίας και σεξουαλικού προσανατολισμού, η εποπτεία της καταπολέμησής τους στον εργασιακό και στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα έχει ανατεθεί από την πολιτεία σε Φορείς που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ασκούν τι αρμοδιότητες τους κατά τρόπο ανεξάρτητο, δηλαδή τα όργανα τους δεν έχουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία, όπως ρητά απαιτούν οι σχετικές Οδηγίες της Ε.Ε.
Παράλληλα, η εμπορία ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική ή την εργασιακή εκμετάλλευση (trafficking) εξακολουθεί να πλήττει κυρίως γυναίκες και νέα κορίτσια που έρχονται από φτωχές περιοχές ρημαγμένων χωρών, που παραπλανούνται με ψευδείς υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα ή αλλού, και στη συνέχεια δέχονται απειλές και βία για να εργαστούν στην βιομηχανία του σεξ παραδίδοντας όλα τα χρήματα και έγγραφά τους στους διακινητές. Συχνά ‘συναινούν’ σε αυτό μέσα σ’ ένα καθεστώς έντονης βίας και φόβου.
H γενική κατάσταση παραμένει απογοητευτική σε ό,τι αφορά τα θεσμικά προβλήματα αλλά και τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και στέγασης των αιτούντων άσυλο. Συγκεκριμένα, πληθαίνουν οι καταγγελίες για άτυπες επαναπροωθήσεις σε σημεία εισόδου (Έβρος και Βόρειο Αιγαίο), ενώ αιτήσεις ασύλου είτε απορρίπτονται αβασάνιστα είτε καθυστερεί η παραλαβή τους από τις αστυνομικές αρχές. Ειδικότερα, η εκτεταμένη πρακτική της τρίμηνης κράτησης αλλοδαπών που έχουν υποβάλει αίτημα ασύλου είναι αμφίβολης νομιμότητας όταν δεν εξειδικεύονται οι λόγοι που την επιβάλουν, δεδομένου ότι η απέλαση αναστέλλεται κατά την διαδικασία εξέτασης του αιτήματος ασύλου. Επίσης είναι προβληματική η εξάντληση του τριμήνου στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται αδυναμία απέλασης για υποκειμενικούς λόγους (μη δυνατότητα χορήγησης ταξιδιωτικών εγγράφων) ή και για αντικειμενικούς (ανέφικτη επιστροφή στην χώρα προέλευσης).
Ανάλογες είναι, τέλος, οι εξελίξεις και σε ομάδες με τα προβλήματα των οποίων αποφεύγει επιμελώς να ασχοληθεί η πλειονότητα των ΜΜΕ. Έτσι, ο ρατσισμός απέναντι σε ομοφυλόφιλους, λεσβίες, τρανσέξουαλ και αμφιφυλόφιλους αντανακλά το περιορισμένο επίπεδο γνώσεων μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας στα θέματα αυτά, καθώς απουσιάζει ακόμη και η ύπαρξη συναφών εξειδικευμένων κοινωνιολογικών Σπουδών σε επίπεδο ΑΕΙ και ΤΕΙ, παρά το σχετικά έντονο ενδιαφέρον της πανεπιστημιακής κοινότητας. πιπλέον, ομάδες που με βάση τον αυτοπροσδιορισμό δηλώνουν εθνική ταυτότητα διαφορετική από την ελληνική στερούνται δικαιωμάτων που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και που έχει ρητά αναγνωρίσει για λογαριασμό τους το Δικαστήριο του Στρασβούργου (π.χ. περιορισμοί στην ίδρυση σωματείων και στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι).

O ρατσισμός δεν είναι φαινόμενο μετέωρο και ανεξάρτητο από οικονομικές παραγωγικές σχέσεις, ούτε οφείλεται δήθεν σε έλλειψη παιδείας και άλλα τέτοια αστεία τα οποία υποστηρίζουν αρκετοί.

Ο ρατσισμός (racism) είναι το δόγμα που εξαπλώνεται έχοντας συγκεκριμένα γνωρίσματα (εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κ.λπ.) προκειμένου ν΄ αναγάγει μια ομάδα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ως υπέρτερη άλλων.

Οι καιροί όμως αλλάζουν και δυστυχώς η έννοια του ρατσισμού μεταλλάσσεται και διευρύνεται τόσο πολύ που η καθημερινότητα μας έχει γεμίσει ασφυκτικά με ανεγκέφαλους!

Για το δικαίωμα στην παραμονή,
Την ελευθερία στην μετακίνηση
Η Ελλάδα από χώρα εξαγωγής μεταναστών, τα τελευταία χρόνια αποτελεί χώρα υποδοχής μεγάλου αριθμού ανθρώπων, που πάνω από όλα ψάχνουν μια καλύτερη μοίρα. Οι μετανάστες δεν είναι ένα ακόμα γρανάζι της οικονομικής μας ανάπτυξης. Το ελληνικό κράτος συνεχίζει να καταδικάζει τους μετανάστες στην παρανομία: Μετά την τελευταία διαδικασία νομιμοποίησής τους, υπάρχουν ακόμα μετανάστες που έκαναν την αίτηση, πλήρωσαν τα ένσημα και περιμένουν ακόμα για να πάρουν την πρώτη άδεια παραμονής – η οποία ως συνήθως έχει ήδη λήξει!
Για το δικαίωμα στην ζωή,
Την ελευθερία στην έκφραση
Κοινωνικές ομάδες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένοι, άνεργοι, ομοφυλόφιλοι, , …) χαρακτηρίζονται μη παραγωγικοί ή «επικίνδυνοι», τοποθετώντας τους στο περιθώριο. Όμως η κοινωνία μας είναι αυτή που νοσεί, ορίζοντας το διαφορετικό ως κάτι το επιβλαβές.
O ρατσισμός δεν είναι φαινόμενο μετέωρο και ανεξάρτητο από οικονομικές παραγωγικές σχέσεις, ούτε οφείλεται δήθεν σε έλλειψη παιδείας και άλλα τέτοια αστεία, τα οποία υποστηρίζουν αρκετοί.

Ρατσισμός είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων!

Το πιστότερο σκυλί του συστήματος

Αφορμή η Αντιφασιστική Πορεία στις 2 Φεβρουαρίου 2008.Σκοπός των αντιφασιστών ήταν να φτάσουν στην πλατεία Κολοκοτρώνη, προκειμένου να ματαιώσουν τη συγκέντρωση μελών της «Χρυσής Αυγής», που είχε προγραμματιστεί με αφορμή τα 12 χρόνια από την κρίση στα Ίμια Ουσιαστικά να πραγματοποιήσουν αντιφασιστική αντιδιαδήλωση, με αφορμή και τις τελευταίες δολοφονικές φασιστικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και μελών αντιφασιστικών οργανώσεων. Αστυνομικοί και ΜΑΤ συναντήθηκαν στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη και εφάρμοσαν κοινό σχέδιο δράσης. Πρώτη γραμμή οι Χρυσαυγίτες και δεύτερη τα ΜΑΤ:



















«Για τους Χρυσαυγίτες ο αστυνομικός είναι πρόσωπο ιερό. Απόδειξη πως ποτέ δεν έχουν επιτεθεί σε ένστολο», λέει στα «ΝΕΑ» ανώτερος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. Στο αποκορύφωμα της «συνεργασίας» τους, στις αρχές μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '90, οι αστυνομικοί προμήθευαν με κλομπ και ασυρμάτους τους Χρυσαυγίτες, τους οποίους βάφτιζαν «αγανακτισμένους πολίτες». Τότε ήταν που έδρασε η ομάδα του «Περίανδρου», που συγκέντρωνε «αγανακτισμένους πολίτες» εκεί όπου γίνονταν συγκεντρώσεις αντιεξουσιαστών και στη συνέχεια αναλάμβαναν «δράση» εις βάρος τους.
Από την πλευρά του ο Ηλίας Κασσιδιάρης, μέλος της Χρυσής Αυγής, καταγγέλλει την οργανωμένη δράση των κουκουλοφόρων, οι οποίοι- όπως λέει- πήγαν στην Πλατεία Κλαυθμώνος εφοδιασμένοι με τσεκούρια, λοστούς και πριόνια για να αντιμετωπίσουν Χρυσαυγίτες και Αστυνομία. Ωστόσο αναφέρεται προκλητικά στον σοβαρό τραυματισμό ενός διαδηλωτή, λέγοντας πως «πρόκειται απλώς για έναν Αλβανό»!


Η Χρυσή Αυγή διαχρονικά έχει ρίζες μέσα στην αστυνομία και κυρίως στις ομάδες καταστολής, όπως στα ΜΑΤ. Ο ρόλος της Χ.Α. είναι σταθερός: η διατήρηση μιας συστημικής κατάστασης που στηρίζεται στο φόβο της καταστολής. Τα παραδείγματα είναι αρκετά, όπως η παρέμβαση Χρυσαυγιτών στη φιλοσοφική σχολή στη Θεσσαλονίκη το Δεκέμβρη του 2008, με σκοπό να πετύχουν όσα τα ΜΑΤ δε μπορούσαν λόγω ασύλου.


















Η συνεργασία τους δεν περιορίζεται μόνο στην κοινή δράση αλλά και στην προβοκάτσια εναντίον αναρχικών. Αρκετές φορές έχουν συλληφθεί χρυσαυγίτες και ασφαλίτες οι οποίοι συμμετείχαν σε πορείες αναρχικών δημιουργώντας μπάχαλα ώστε να δυσφημίσουν τον αντιεξουσιαστικό αγώνα.



















Για το τέλος ένα χαρακτηριστικό λήμμα απ' το αντιλεξικό που δημοσίευσαν αντιεξουσιαστές μετά τα γεγονότα στο αντιφασιστικό φεστιβάλ πριν από περίπου ένα χρόνο:

"ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ: Έλληνες νεοναζί. Δουλειά τους είναι να φτάσουν την ελλάδα στα φυσικά της σύνορα, τον αστερισμό της Ανδρομέδας, εξολοθρεύοντας στην πορεία τους ότι έχει άλλο χρώμα, εθνικότητα, θρησκεία, κούρεμα, σεξουαλικές προτιμήσεις, γνώμη, πλανητική καταγωγή... Επίσης δουλειά τους είναι οι επιθέσεις, με μαχαίρια και ρόπαλα συνήθως, εναντίον μεταναστών, αναρχικών, αριστερών, κατώτερων όντων τέλος πάντων. Φιλοδοξούν κάποτε να πάρουν από τους μπάτσους την θέση του πιστότερου σκυλιού των αφεντικών.

Το Σάββατο λοιπόν οι χρυσαυγίτες θέλησαν να παρελάσουν στο κέντρο της Αθήνας, διαμαρτυρόμενοι που το 1996 τα ντόπια αφεντικά δεν ξεκίνησαν πόλεμο με τα αφεντικά της τουρκίας. Τα ντόπια αφεντικά όχι μόνο δεν ενοχλήθηκαν, αλλά έστειλαν και τους μπάτσους να κυκλώσουν και να προστατεύσουν τους 50-100 ναζίδες. Γιατί μια παρέλαση ναζί έχει πάντα πολλαπλά οφέλη για τ’ αφεντικά. Υπάρχει π. χ. πάντα μια καλή περίπτωση να τρομοκρατήσουν έναν αριθμό μεταναστών και εσωτερικών εχθρών που θα κρατήσουν το κεφάλι (και τις απαιτήσεις τους) χαμηλά. Αν μάλιστα μαχαίρωναν και ξυλοκοπούσαν μερικούς (όπως στις πρόσφατες οργανωμένες επιθέσεις σε πακιστανούς μετανάστες στο Αιγάλεω και στο Ρέντη) τόσο το καλύτερο! Καλοί-χρυσοί οι μπάτσοι για να σκορπάνε τον τρόμο στους καταπιεσμένους, αλλά πρέπει να δρουν με μια κάποια επίφαση νομιμότητας. Οι νεοναζί όχι."

Μετά από την συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 12/03/09 ενημερώνουμε ότι ο χώρος του Παλιού Κυλικείου είναι ανοιχτός για οποιονδήποτε έχει ως στόχο την δημιουργία ,με όποιον τρόπο αυτή εκφράζεται, χωρίς βέβαια την πολιτική ομπρέλα των παρατάξεων που στόχο έχει την προπαγάνδιση των πολιτικών θέσεων που αυτές πρεσβεύουν

Στο χώρο του Παλιού Κυλικείου ο καθένας εκπροσωπεί τον εαυτό του. Στο χώρο στεγάζονται και λειτουργούν οι ομάδες του ραδιοφωνικού και της κινηματογραφικής και φυσικά ο χώρος είναι ανοιχτός σε οποιαδήποτε ομάδα του πανεπιστημίου που έχει ως στόχο τον πολιτισμό και την δημιουργική έκφραση.

Ο χώρος του παλιού κυλικείου θα είναι ανοιχτός για την πραγματοποίηση τον εργασιών για την επαναλειτουργία του ρ/σ του πανεπιστημίου αιγαίου με ότι συνεπάγεται αυτό.
Μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης ,η οποία διαχειρίζεται το χώρο του παλιού κυλικείου ,δεν θεωρούμε απαραίτητη την διαμόρφωση του χώρου για την στέγαση των φοιτητικών συλλόγων καθώς κρίνουμε ότι οι σύλλογοι δεν λειτουργούν . Η παραχώρηση ενός χώρου στους φοιτητικούς συλλόγους προϋποθέτει την λειτουργία των συλλόγων.

Δεν λειτουργούν για τους παρακάτω λόγους:
-απουσία γενικών συνελεύσεων
-παρεμπόδιση λειτουργίας φοιτητικών ομάδων
-παρεμπόδιση χρήσης του παλιού κυλικείου (με αποτέλεσμα να χαθεί το κονδύλι για την διαμόρφωση του χώρου ) κλπ.


Ο χώρος θα συνεχίσει να λειτουργεί προσφέροντας στον φοιτητικό κόσμο καθώς και στην τοπική κοινωνία και φυσικά είναι ανοιχτός σε όποιον διατίθεται να παραχωρήσει το χρόνο του και τις γνώσεις του προσφέροντας δωρεάν μαθήματα.

O χώρος είναι ανοιχτός για την πραγματοποίηση εκθέσεων ,πολιτιστικών δραστηριοτήτων καθώς και σε περιβαλλοντικές συλλογικότητες.


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ

Στη σημερινή κοινωνία, όπου το ισχύον σύστημα καταστέλλει κάθε αυθόρμητη πρωτοβουλία που στόχο έχει να φέρει κοντά τους ανθρώπους (ανθρώπινη επικοινωνία, κοινωνικοποίηση), oι δραστηριότητες που δεν πραγματοποιούνται με όρους κέρδους απειλούν τα θεμέλια του συστήματος, το οποίο στηρίζει την ύπαρξη του στην μεσολάβηση του χρήματος(συνεπώς και του κέρδους) ανάμεσα σε κάθε μορφή ανθρώπινης σχέσης. Ως συνέπεια αυτής της κερδοσκοπικής τακτικής επιβάλλονται τα όρια της ελευθερίας. Κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να μας αντιπροσωπεύουν και να ορίζουν τις επιλογές μας, σύμφωνα με τις οποίες θα πρέπει να προσαρμόζεται κι ο τρόπος ζωής. Το σύστημα των εκλογών είναι αυτό που στην ουσία αναδεικνύει τους εξουσιαστές μας. Δημιουργεί και νομιμοποιεί την ανισότητα, αυταπατώντας τον άνθρωπο ότι συμμετέχει στην διακυβέρνηση του κράτους με τον να ασκεί τα "δημοκρατικά" του καθήκοντα ψηφίζοντας μια φορά στα 4 χρόνια τον νταβατζή του. Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι επαγγελματίες πολιτικοί που αυτοπαρουσιάζονται ως αυθεντίες για το καθετί γύρω μας αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τίποτα για μας και για τα προβλήματα που μας αφορούν;

Όντας άνθρωποι με κοινωνικές, οικολογικές, πολιτικές και πολιτιστικές ανησυχίες, νιώθουμε την ανάγκη να πάρουμε θέση σε ζητήματα της καθημερινότητάς που μας απασχολούν, δημιουργώντας τους δικούς μας όρους με βάση τα ενδιαφέροντα μας. Αυτά που είμαστε είναι αυτά που κάνουμε συμπράττοντας και συναποφασίζοντας. Το σύστημα εκπροσωπεί αυτούς που ωφελούνται από αυτό και τους υπόλοιπους τους εγκλωβίζει σ έναν συγκεκριμένο πλαίσιο συμπεριφοράς αποκλείοντας και περιθωριοποιώντας την διαφορετικότητα. Μας επιβάλλεται χωρίς την θέληση μας. Καταστέλλει τον αυθορμητισμό, κατασκευάζει πλασματικές ανάγκες(αλόγιστος καταναλωτισμός). Διαφωνούμε με το τρόπο που λειτουργεί το σύστημα. Ο καθένας μας μέσω της αυτοοργάνωσης είναι ικανός να αποφασίζει για τον εαυτό του και να μπορεί να διαχειρίζεται την ζωή του. Συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο οι συνελεύσεις διεξάγονται με έναν τρόπο προτετελεσμένο, που απλά καλούμαστε να ψηφίσουμε. Ο τρόπος ο δικός μας είναι η συνδιαμόρφωση,και η εστίαση σε ουσιαστικά προβλήματα, τα οποία θέτουμε και συζητάμε όλοι, συναποφασίζουμε και δρούμε αναλόγως.

Κάνουμε κατάληψη του χώρου του Παλιού Κυλικείου, με σκοπό να απελευθερωθούν χώροι από την ιδιοκτησιακή συμπεριφορά που χαρακτηρίζει τα κόμματα και τις παρατάξεις με τους εκπροσώπους τους στο πανεπιστήμιο αλλά κι έξω από αυτό. Ο άνθρωπος χρειάζεται χώρους κοινωνικοποίησης για να συζητήσει, να συναποφασίσει, να συνδιαμορφώσει ελεύθερος. Ο χώρος αυτός (Παλιό κυλικείο) δε λειτουργούσε, παρέμενε άδειος κι εγκαταλελειμμένος , βυθισμένος σε αδράνεια. Οι φοιτητικές παρατάξεις, άλλες σκόπιμα και άλλες απλά απαθείς συνέδραμαν στην "απραξία" του χώρου, μέχρι που κάποιοι φοιτητές συνεπικουρούμενοι αργότερα και από πολίτες είχαν την διάθεση να τον ξαναζωντανέψουν. Με το σκεπτικό αυτό, τον απελευθερώσαμε.

Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε πράξη δεν είναι άλλο από την ελεύθερη χρήση των χώρων του Πανεπιστημίου δείχνοντας ταυτόχρονα ότι πολλοί δημόσιοι χώροι θα έπρεπε να είναι ανοιχτοί και άμεσα αξιοποιήσιμοι από τους "απλούς" ανθρώπους. Άμεσα χρησιμοποιούμενοι για τις ανάγκες συνεύρεσης κι έκφρασης του κόσμου και βέβαια της επικοινωνίας. Έτσι και στο πανεπιστήμιο οι δημόσιοι χώροι παραμένουν νεκροί και αδρανείς. Μέσω της κατάληψης του Παλιού Κυλικείου και της "άμεσης" μετατροπής του σε έναν Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό χώρο, στην ουσία προσπαθούμε να κάνουμε πράξη αυτά που διεκδικούμε για ολόκληρο το πανεπιστήμιο. Δε διεκδικούμε απλά μία αίθουσα, όπως κάποιοι ισχυρίστηκαν, αλλά έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο όπου "μέσα" του θα μπορούν να εκφραστούν άμεσα, τμήματα της κοινωνίας που αυτή την στιγμή βρίσκονται αποκλεισμένα και ουσιαστικά άφωνα και αδρανή από τις καθεστωτικές- ιεραρχικές διαδικασίες που επικρατούν στους περισσότερους κοινωνικούς χώρους. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου αποτελεί ένα από τα πρώτα θύματα της συνεχιζόμενης υποβάθμισης της Παιδείας που συνιστούν

• η υποχρηματοδότηση και κακοδιαχείριση των οικονομικών πόρων.
• η υποστελέχωση και υπολειτουργία των υπηρεσιών υποστήριξης (γραμματειών, βιβλιοθηκών ..κτλ.).
• και κυρίως η ανευθυνότητα και η εξυπηρέτηση αυτοσκοπών, εκπροσώπων του συλλόγου.

Ως αποτέλεσμα, απειλείται σταδιακά η ίδια η υπόσταση του πανεπιστημίου μας
( Ήδη σχολές έχουν βγει από το μηχανογραφικό).
*Να σημειωθεί ότι τμήματα εκτός μηχανογραφικού τέθηκαν ήδη και σε άλλα πανεπιστήμια όπως το παιδαγωγικό της Θεσσαλονίκης!
Ένα μεγάλης σημασίας πρόβλημα που έχει προκύψει εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα και που η ανεπαρκής επιμονή από τους αρμόδιους - εκπροσώπους για την επίλυσή του οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο, είναι το Κτιριακό. Το Πανεπιστήμιό μας στερείται χώρους, ενώ την ίδια στιγμή έκταση που ανήκει σε αυτό, στέγαζε στρατιωτική μονάδα (...παρόλο που το νησί είναι κατακλυσμένο από στρατόπεδα!) Το επείγον δεν είναι η στέγαση ούτε των γραφείων του φοιτητικού συλλόγου, ούτε εκείνη των φοιτητικών πολιτιστικών δραστηριοτήτων μέσα σε ένα χώρο που στο κάτω - κάτω καμία λύση δε θα φέρουν στη γενικευμένη παρακμή χωρίς την άμεση δράση των φοιτητών στην πράξη.

Ελάτε στο Κυλικείο να γνωρίσετε το νέο χώρο, τις δυνατότητές του, να δημιουργήσετε, να συνδιαμορφώσετε, να παρακολουθήσετε τα μαθήματα που προσφέρονται αλλά και να συνδράμετε οι ίδιοι στη διαμόρφωση της πραγματικής ζωής του καθενός μας.

Στο χώρο προσφέρεται ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα με δραστηριότητες και μαθήματα, ανοιχτές συζητήσεις με θεματικές, (καλέσματα στη βάση της συνδιαμόρφωσης),δράσεις και άμεση επαφή με την ευρύτερη κοινωνία και τα προβλήματά της. Τα θέματα τα ορίζουμε όλοι εμείς γιατί είμαστε οι ειδικοί για τη ζωή μας.

* Είναι λογικό ότι κάποιοι βιάστηκαν να κατηγορήσουν την ελεύθερη έκφραση γιατί μέσω αυτής διεκδικείς και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων έρχεται πάντοτε και ιστορικά αντιμέτωπη με τα συμφέροντα (οικονομικά, κομματικά).


ΣΚΟΠΟΣ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΤΡΟΠΟΣ Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
"ΠΑΛΙΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ"

Εδώ και δύο εβδομάδες το Παλιό Κυλικείο του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Ρόδο τελεί υπό κατάληψη. Το κτίριο προοριζόταν να στεγάσει τον φοιτητικό σύλλογο και τις ανεξάρτητες ομάδες [ραδιοφωνικό σταθμό και κινηματογραφική] του Πανεπιστημίου.

Ο “φοιτητικός” σύλλογος, με τον κομματικό χαρακτήρα που του έχουν προσδώσει οι παρατάξεις οι οποίες λειτουργούν μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου ως μικρά μαγαζάκια, δεν αποτελεί πια θεσμικό όργανο με σκοπό την προάσπιση των φοιτητών και της ελεύθερης έκφρασης. Αντίθετα λειτουργεί ως μηχανισμός καταστολής κάθε ανεξάρτητης, δημιουργικής δραστηριότητας επιβάλλοντας την κατευθυντήρια κομματική τους ΓΡΑΜΜΗ. Το μόνο μέλημα της είναι η απολιτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του Πανεπιστημιακού χώρου καθώς και η αποξένωση των φοιτητών από τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία. Διανύουμε μια περίοδο αποσύνθεσης της συλλογικής δύναμης των φοιτητών καθοδηγούμενη από μια νοοτροπία η οποία ορίζει ότι είμαστε ανίκανοι να αντιδράσουμε σε όλα αυτά που μας καταπιέζουν και που καταπατούν τα δικαιώματα μας.

Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης είναι να βρισκόμαστε προ τετελεσμένων γεγονότων και όχι της άμεσης αντίδρασης. Δες:

• Συγγράμματα [κατάργηση της δωρεάν παιδείας]
• κακοδιαχείριση οικονομικών πόρων,
• υπολειτουργία διοικητικών υπηρεσιών, [γραμματεία, βιβλιοθήκη κλπ]
• κλείσιμο τμημάτων χρηματοδοτούμενα από το ΕΠΕΑΕΚ [όπως το τμήμα Μεσογειακών Σπουδών]
• Κτλ κτλ

Τους συμφέρει οι φοιτητές να μην δρουν.

Νοιάζονται μόνο για τους εαυτούς τους και για την προπαγάνδιση της κομματικής τους ιδιότητας.

Το Πανεπιστήμιο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας και δεν μπορούμε να την αποσυνδέουμε από αυτήν.

Το Παλιό κυλικείο από τον Σεπτέμβρη του 2008 στέκει εκεί, ουσιαστικά εγκαταλελειμμένο και ανεκμετάλλευτο, έρμαιο του γραφειοκρατικού μηχανισμού που μποϋκοτάρει πάντα κάθε ελεύθερη δραστηριότητα. Με πρωτοβουλία ανεξάρτητων φοιτητών, που ως μέλημα τους ήταν η αξιοποίηση του χώρου, το παλιό κυλικείο άρχισε ουσιαστικά να λειτουργεί συσπειρώνοντας κόσμο τόσο από το πανεπιστήμιο όσο και από την ευρύτερη τοπική κοινωνία. Έπειτα από 2 ανοιχτές συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν διαμορφώθηκε ομόφωνα:

• ο ελεύθερος και κοινωνικός χαρακτήρας του χώρου,
• η αντιεμπορευματική λειτουργία χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες,
• η αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείριση
• ο αντιιεραρχικός χαρακτήρας
• η συλλογικότητα ως κινητήρια δύναμη

Το Παλιό κυλικείο ανήκει σε όλους αυτούς που θέλουν να εκφράζονται ελεύθερα και δεν φοβούνται να εναντιώνονται σε κάθε τι που θίγει τα δικαιώματα τους. Αποδεσμεύεται από την καθαρά Πανεπιστημιακή του χρήση και μετατρέπεται σε έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο.

Στο χώρο του Παλιού Κυλικείου πραγματοποιείται ανοιχτή συνέλευση κάθε Παρασκευή. Ήδη άρχισαν να λειτουργούν ομάδες χορού, θεάτρου, κινηματογραφική, ζογκλερικών, μουσικής, εργαστήρι ποίησης και προσωπικής έκφρασης καθώς και μαθήματα νοηματικής. Κάθε Σάββατο πραγματοποιείται ποδηλατοπορεία.

Μην ψάχνετε να δώσετε άλλη μια πολιτική ταμπέλα, γιατί πολιτική είναι η δράση μας!

Σκοπός η ελευθερία.

Τρόπος η αυτοοργάνωση!